Door een oude gymbank Pekela leren kennen!
Door een oude gymbank Pekela leren kennen
Blijham was het dorp waar ik mijn oude gekochte gymbank via Marktplaats moest ophalen. Nooit geweest en het moest ergens in Oost Groningen liggen. Toen ik zag dat het in de buurt van Oude en Nieuwe Pekela lag(tegenwoordig Pekela) kon ik mij oriënteren. Hier was ik ooit geweest en herinnerde mij een uitzending van de EO in 2015. Een bijzondere documentaire over een probleem wijk in Nieuwe Pekela. Volgens de CBS zou dit het armste dorp van Nederland moeten zijn. De EO sprak over het minst aantrekkelijk dorp van Nederland.
Het was allemaal nogal wat en ik was nieuwsgierig geworden naar deze negatieve beeldvorming.
Een nette woning in een jaren 80 woonwijk, keurig tuintje en nette mensen. Mooie vergezichten en grote herenboerderijen. Op de oude gymbank was ik gelijk verliefd. Wat een geschiedenis en ik zag mijzelf weer in de gymzaal zitten en lopen over de evenwichtsbalk. Mijn best doen voor de mooie kleuterjuf! Apenkooien en schuin tegen het klimrek. Precies de bedoeling waarvoor ik hem wilde gebruiken. Het kind in mij werd weer wakker. Ik zag onze inwoners 1 voor 1 over de moeilijke balk lopen. Als dat toch eens waar was! Vrouw werkte toevallig in de verpleging met demente mensen. Het waren zeker geen asociale mensen maar uiterst vriendelijk. We hadden een heel gesprek over de zorg en uiteindelijk de hoge werkdruk in de zorg.
Ik had nog gedacht de 2 CV mee te nemen want dan zou het dak open kunnen en de bank rechtstandig in de wagen. Met 3.60m zou dit waarschijnlijk toch wat problemen hebben gegeven onder de bruggen. Ik zag in gedachten al de brugwachters die hun bruggen open moesten doen zodat ik eronderdoor zou kunnen varen. Een eend voelt zich namelijk prima thuis in het water. Toch maar de lelijke aanhanger. De lelijke combinatie was stoer omdat het geheel mij deed denken aan een grote oplegger combinatie. In de bochten was ik bang dat het geheel ging scharen omdat ik zo lang was.
Nieuwsgierig naar alle negatieve verhalen over Nieuwe Pekela wilde ik dit dorp wel eens zien. Had ik dit maar nooit gedaan want mijn leven is nadien behoorlijk veranderd!
De 1e twee huizen die ik fotografeerde, bleken later een Rijksmonument te zijn. Prachtige villa’s en interessant om een ‘Huize Pekela’ te beginnen. Jugendstil elementen waar Amsterdammers jaloers op zouden worden. Ik zag het al helemaal voor mij. Onze minister president zit erin maar wij ons eigen torentje. Het stond leeg dus een verhuizing moet snel te realiseren zijn. Al rijdend langs de vaart kwam ik steeds meer prachtige huizen tegen. Vele bouwstijlen kwam ik tegen van De Stijl, Amsterdams school en veel Art nouveau en prachtige herenboerderijen in Groningse stijl . Een oude steenfabriek, de laatst werkende.
Een oude ophaalbrug herinnerde mij aan Leiden waar ik ooit gestudeerd had. Later las ik dat de beroemde architect Jan Kruijer oftewel Jan Beton hier schitterende gebouwen ontworpen had.
Wilde ik snel thuis zijn dan ging dit niet lukken. Ik keek mijn ogen uit en maakte overal foto’s. Dit was dus de streek waar in de 19e eeuw de grote strokartonindustrie op volle toeren draaide. Arbeidsomstandigheden die nog wel eens te wensen over lieten. Hier was de grote voorman, Fré Meis afkomstig van een communistisch arbeidsgezin van het CPN geboren. Net toen het donker begon te worden en ik naar huis wilde zag ik een prachtig rijksmonument in Amsterdams stijl met Jugendstil elementen. Bij het fotograferen kwam de bewoonster naar buiten en begon een heel gesprek. In
de etalage had zij mooie vintage spullen staan en waren zelf het pand aan het restaureren. Het was vroeger een oude winkel geweest. Toevallig of niet maar zij werkte bij Lentis als verpleegkundige in de ouderenzorg. Een paar honderd meter verder een wit pand en volop stokrozen voor de deur. Een prachtig schilderij in het raamkozijn en een virtuoos uitzicht over de vaart .
De eigenaar Bert, een kunstenaar kwam naar buiten en vroeg of hij zijn auto opzij moest zetten zodat ik een mooie foto kon maken. Ook hier raakte ik weer in gesprek en bleken de bewoners oorspronkelijk uit Rotterdam te komen. De partner van deze kunstenaar werkt heel toevallig bij Buurtzorg. Wilde ik Huize Pekela beginnen dan had ik mijn medewerkers al gevonden! Direct begonnen zij te roepen hier nooit meer weg te willen en dat de Pekelders lieve mensen waren en dat ze het vreselijk vonden dat hun plaats zo negatief in het daglicht had gestaan. In Rotterdam zou een negatieve wijk niet opvallen. Ik geloofde hun direct en stiekem keek ik links en rechts naar woningen die te koop stonden. .
Wat een geschiedenis en wat een boeiende streek. Het was bijna donker toen ik uit Boven Pekel wegreed en beloofde hier terug te komen…….
Thuisgekomen kwam mijn droom uit. De oude gymbank in de tuin en een van onze bewoonsters wilde direct op de evenwichtsbank.
Zelfs Jip, het buurjongentje en onze vrijwilligster Jessica moesten de bank uitproberen.
Binnenkort gaan we apenkooien en nodigen we de mensen uit het dorp om mee te doen.
U gaat het horen van ons!!!!!!
Jan ’t Hoen
Oma zorgt
